برای پرستارانِ بیکار شده فکری کنید

شفاآنلاین>سلامت>يک فعال کارگري گفت: اين چه رويه‌اي است که دولت‌ها، نيروهاي مورد نياز خود را از طريق نيروهاي شرکتي جبران مي‌کند و با حقوق ناچيز آن‌ها را به خدمت مي‌گيرند و بعد به راحتي آن‌ها را کنار مي‌گذارند؟! اين سيستمِ جبرانِ کمبود نيرو هم در وزارت بهداشت وجود دارد و هم در وزارت آموزش و پرورش.

 به گزارش شفاآنلاین: معاون وزارت بهداشت روز گذشته از مهاجرتِ 500 پرستار در ماه خبر داد و به کمبود 100هزار نفريِ پرستار در کشور اشاره کرد. اين آمار البته بارها از سوي فعالان اين حوزه مطرح شده است. در واقع نه آماري که در مورد کمبود پرستار در ايران مي‌دهند تازه است و نه آمار مربوط به اخراج پرستاران. اوايل امسال سازمان نظام پرستاري از بيکاري بيش از ده هزار پرستار خبر داد. پرستاراني که در دورانِ شيوع کرونا با عناوين مختلفِ شرکتي و 89 روزه و تمديد طرح و… آمدند تا مشکلِ کمبودِ پرستار را جبران کنند اما بعد از فروکش کردنِ شيوع کرونا بيکار شدند! برخورد با پرستاران مثل کارگران فصلي، محلِ انتقاد فعالان اين حوزه به وزارت بهداشت است.

آن‌ها مي‌گويند وزارت بهداشت نمي‌تواند هر زمان که نياز داشت پرستاران را به خدمت بگيرد و بعد آن‌ها را کنار بگذارد. چنين برخوردي با نيروهايي که در اين دو سال در سخت‌ترين شرايط کار کردند و جسم و روحشان تحليل رفت، بي‎انصافي است. وزارت بهداشت البته مشکل را سازمانِ امور استخداميِ کشور و کمبود بودجه مي‌داند. نمايندگان مجلس نيز براي حل اين مشکل، طرح ساماندهي را پيش مي‌کشند و مي‌گويند جذب اين پرستاران با تصويب طرح ساماندهي انجام خواهد شد. اما نه تنها وضعيتِ طرح ساماندهي هنوز مشخص نيست بلکه بهانه‌ نبود اعتبار و بودجه همچنان يکي از مهم‌ترين موانع جذب پرستاران است. فاطمه بحريني، رئيس خانه پرستار مشهد، به بيکاريِ پرستاران اشاره مي‌کند و مي‌گويد: پرستاراني که قبل از کرونا دعوت به کار شدند از کار بيکار شده‌اند. البته تعداد کمي از اين پرستاران که معمولا جزو ايثارگران به حساب مي‌آمدند تبديل وضعيت شده‌اند اما ساير پرستاران که در اين مدت در شرايط سخت مشغول به کار بودند کنار گذاشته شدند. آن‌ها اکنون منتظرند ببينند چه تصميمي براي آن‌ها گرفته مي‌شود و چطور مي‌توانند به کار برگردند. احسان سهرابي، فعال کارگري با تأکيد بر اينکه اخراج اين پرستاران بعد از کار در دوران سخت شيوع کرونا بي‌انصافي است، گفت: در شرايط بسيار سخت کرونا که دستگاه‌هاي دولتي با دستورالعمل‌ها و مصوبات دورکار مي‌شدند، پرستاران نه تنها در خطرناک‌ترين شرايط کار مي‌کردند بلکه حتي به دليل کمبود نيرو امکان استفاده از مرخصي استحقاقي هم نداشتند. آن‌ها هفته‌ها از خانواده دور مي‌ماندند. هر پرستار با فشار سنگينِ کار، وظيفه‌ چندين پرستار را انجام مي‌داد. او گفت: شنيدن خبر تعديل پرستاراني که در خط مقدم تلاش براي نجات جان انسان‌ها بودند و بيش از دو سال سخت‌ترين فشارها را تجربه کردند، نااميد کننده است و نشان داد مسئولاني که در دوران کرونا بارها از تکريم پرستاران گفتند امروز ديگر به صحبت‌هاي خود پايبند نيستند و حالا که نيازشان به اين نيروي زحمتکش تمام شده آن‌ها را به خانه‌هاي خود فرستادند. اين فعال کارگري بيان کرد: اين چه رويه‌اي است که دولت، نيروهاي مورد نياز خود را از طريق نيروهاي شرکتي جبران مي‌کند و با حقوق ناچيز آن‌ها را به خدمت مي‌گيرد و بعد به راحتي آن‌ها را کنار مي‌گذارد؟! اين سيستمِ جبران کمبود نيرو هم در وزارت بهداشت وجود دارد و هم در وزارت آموزش و پرورش. اين درحالي است که هم پرستاران و هم معلمان، جزو نيروهاي تحصيل‌کرده‌اي هستند که مستقيم با جامعه در ارتباط‌اند. او ادامه داد: پرستاران با جان انسان‌ها در ارتباط‌اند و معلمان وظيفه‌ مهم آموزش را بر دوش مي‌کشند. مسلم است که بي‌توجهي به آن‌ها کيفيت اين دو خدمت مهم را در جامعه به کمترين حد خود مي‌رساند. نيروي کاري که نه امنيت شغلي دارد، نه تامين مالي چطور مي‌تواند خدمات ارزنده و باکيفيت ارائه دهد؟ سهرابي تصريح کرد: اينکه هر روز مي‌شنويم تعداد پرستاراني که به دنبال مهاجرت هستند روز به روز افزايش پيدا مي‌کند، به دليل همين رفتار با نيروي کار است. متأسفانه افزايش تعداد بيکاران باعث شده کارفرماي بخش دولتي و خصوصي هر رفتاري که مي‌خواهد با نيروي کار انجام دهد. اين رويه‌ به‌شدت غلط امروز تاثير خود را در جامعه گذاشته است. مهاجرت نيروي کار، عدم گرايش براي انجام کارهاي توليدي و رفتن به سمت کارهاي دلالي و کاهش کيفيت خدمات، حاصل چنين سيستمي است که نيروي کار را به استثمار مي‌کشد.